توکل و آرامش

مقدمه
توکل، اعتماد و اطمینان قلبی انسان در تمام امور به خداوند و بیزاری از غیر او است. به طوری که جمیع امور خویش را بر خداوند حواله دهد و از هر نیرو و قدرت دیگری در امور خویش تبری جوید. تنها به یک قدرت وابسته باشد و تنها او را منشا تاثیر بداند و اگر برای مومن در حوزه ی عملیات روحی و جسمی، فردی و اجتماعی خویش چنین حالتی پیش آمد، او متوکل نامیده می شود. البته منشا پیدایش چنین حالتی در روح انسان اعتقاد و جزم به این است که فاعل موثری جز خدا نیست و سایر نیروها و قدرت ها به او برمی گردد. اوست که به هرکاری قادر است و امور بندگان را کفایت می کند و به جمیع بندگان عنایت و لطف و مرحمت دارد و سایر موجودات اگر علمی و قدرتی و نیرویی دارند، همه از اوست.
البته این تصور که انسان هیچ حرکتی برای پیشبرد اهداف و کارها نداشته باشد و توکل به خدا را برای رسیدن به نتیجه ای ایده آل بداند، اشتباه است. مفهوم توکل این است که انسان در انجام امور تلاش خود را به کار گیرد اما چشم امید و تمام توجه وی به مسبب الاسباب و خداوند باشد.
از طرفی خداوند به انسان هایی که ایمان آورده اند و توکل می کنند، مژده می دهد که آنان در دنیا چگونه خواهند زیست؛ «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون؛ نه بیمی است و نه آنان اندوهگین می شوند». انسان با توکل بر خداوند می تواند بر سختیها غلبه کند و ایمان وی در این مسیر بیشتر خواهد شد؛ چرا که آثار توکل را در زندگی خود مشاهده خواهد کرد و به قدرت خداوند پی می برد.
آرامش روحی و روانی در زندگی از عمده آثار توکل است؛ چرا که انسان می داند خداوند به خیر و صلاح او عمل خواهد کرد.
بر این اساس در این کتاب، ضمن بیان مفهوم توکل به خدا از دیدگاه قرآن و روایات، کارکردهای توکل به خداوند در ابعاد و جنبه‌های معنوی آن پرداخته ‌ایم، که مشتمل است بر: توکل چیست؟ آرامش و اطمینان قلبی، عزت و احساس بی نیازی از دیگران، ویژگی های متوکلین، برخورداری از امدادهای غیبی خداوند، افزایش استقامت و پایداری روحی، تسهیل امور در پرتو اعتماد به خداوند، توکل و رزق معنوی، افزایش رضایتمندی از زندگی، برخورداری از فضل و رضایت خداوند