تمثیلات مهدوی

یکی از شیوه‌های قرآن، آوردن مثال است و این خود دلیلی بر تاثیر زیاد این روش در تفهیم و انتقال معارف الهی به مردم است. از جمله مثالهای قرآنی، تشبیه حق به آب و باطل به کف روی آب ، حق به شجره طیبه و باطل به شجره خبیثه ، کارهای کافران به خاکستری در برابر تندباد ، کارهای آنان به سراب ، بتها و طاغوتها به خانه عنکبوت ، دانشمند بی‌عمل به الاغی که کتاب حمل می‌کند و تشبیه غیبت کردن به خوردن گوشت برادری که مرده است. خداوند، پیامبرش را نیز مامور کرده تا از تمثیل استفاده کند و در این‌باره می‌فرماید: « واضرب لهم مثل الحیاه الدنیا...».
در سخنان ائمه: نیز بارها به استفاده از تمثیل سفارش شده است. همچنین ام الائمه، حضرت صدیقه شهیده، فاطمه زهرا نیز در مسجد مدینه در خطبه‌ای علیه حاکمان وقت، این آیه شریفه را تلاوت کرد و فرمود: مثال شما به خاطر پیمان‌شکنی نسبت به بیعتی که در غدیرخم با علی داشتید، مثال همان زنی است که می‌بافت و سپس بافته‌های خود را پنبه می‏کرد.
تمثیل، از ساده ترین، فطری‌ترین و عمومی‌ترین شیوه‌های انتقال مطلب است که مسائل معقول را محسوس و بدین‌وسیله راه را نزدیک و عمومی می‌کند. در مثال زدن، تذکر، تفهیم، تعلیم، بیان و پرده‌برداری از حقایق والا وجود‌ دارد که می‌توان آن را با زبان ساده بیان کرد. تمثیل صورتی از اندیشیدن و شکلی از سخن گفتن است که در آن به همانندی میان دو چیز توجه می‌شود. درتمثیل می‌کوشیم ویژگی‌ها و احکام یک شیء شناخته شده یا مانوس را به شیء ناشناخته یا نامانوسی نسبت دهیم و به این وسیله آن را بشناسیم یا مانوس کنیم.