تفسیر آیات نجومی با تاکید بر پاسخ به شبهات

قرآن کریم، کتاب هدایت و معجزه الهی است. این کتاب مقدس در راستای هدایت انسانها، شیوه‌های گوناگونی را به کار برده، که از جمله آن، اشاره به برخی نکات علمی است. دانش نجوم از جمله دانشهای تجربی است که قرآن کریم به مجموعه‌ای از گزاره‌های آن اشاراتی نموده است. موضوعات و مسائلی در ارتباط با آسمان، زمین، خورشید، ماه، ستارگان و دیگر اجرام آسمانی در آیات قرآن طرح شده اند که می‌توان آنها را به اشارات، شگفتیها، اعجازها و [با تسامح در تعبیر به] نظریه پردازیهای نجومی قرآن تقسیم بندی کرد. در قرآن کریم از آفرینش جهان هستی و برخی ویژگیهای آسمان و اجرام آسمانی، همچون شکل، حرکت و نور آنها سخن به میان آمده است و هر یک به عنوان نعمتی الهی و نشانه‌ای از او معرفی شده‌اند. آیات قرآن پیرامون حرکتهای خورشید و جاذبه عمومی را می‌توان نمونه‌ای از اعجاز علمی قرآن شمرد و بیان قرآن پیرامون وجود هفت آسمان و موجودات زنده فرازمینی را می‌توان، از نظریه پردازیهای نجومی قرآن به حساب آورد. مفسران و دانشمندانی که به تفسیر آیات نجومی قرآن پرداخته اند، هر یک گوشه‌ای از اسرار این آیات را آشکار‌ نموده اند ولی در عین حال، برخی از آنان به دلیل عدم رعایت معیارها و ضوابط تفسیر علمی، گرفتار لغزشهایی شده اند که این رساله به دنبال اصلاح آن است. در این میان برخی ادعاهایی را مبنی بر تعارض قرآن با یافته‌های دانش نجوم مطرح کرده‌اند که در این رساله به بسیاری از این ادعاها و شبهات نیز پاسخ داده شده است.