تسوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش

در سال دوم دانشگاه - از جولای تا ژانویه-، تمام فکر و ذکر تسوکورو تازاکی درگیر مرگ و خودکشی بود. در این فاصله او قدم به سن بیست‌سالگی گذاشته بود اما این نقطه عطف ویژه یعنی ورود به دنیای بزرگسالی هم برایش هیچ معنایی نداشت. ظاهرا عادی‌ترین راه حل مشکل­اش گرفتن زندگی­اش بود. و حتی حالا هم نمی‌دانست چرا در این مسیر قدم آخر را برنداشت. گذر از مرز میان مرگ و زندگی آسان‌تر از فرو دادن یک تخم مرغ خام و تازه بود.
احتمالا به این دلیل دست به خودکشی نزده بود که نتوانسته بود شیوه‌ای ‌درخور احساسات ناب و حادی که در خصوص مرگ داشت،بیابد. اما شیوه خودکشی اهمیت چندانی نداشت. اگر دری بود که مستقیما رو به سوی مرگ باز می‌شد، او هیچ تردیدی به خود راه نمی‌داد و بدون لحظه‌ای ‌تامل آن را باز می‌کرد، چنان که گویی مرگ جزئی از روند عادی زندگی است. اما خوب یا بد، چنان دری نیافته بود.