تاریخ سیاسی، اجتماعی تیموریان از مرگ امیر تیمور (807 ق.) تا انقراض (913 ق.)

کتاب تاریخ سیاسی، اجتماعی تیموریان از مرگ امیر تیمور (807 ق.) تا انقراض (913 ق.)نوشته جناب آقای امیر تیمور رفیعی، در دو بخش تدوین گردیده است: بخش اول که خود به سه فصل مجزا تقسیم شده است، تاریخ تحولات سیاسی و نظامی امپراتوری تیموری از زمان درگذشت امیر تیمور ( 807 ق/ 1405 م) تا انقراض سلسله تیموری ( 913 ق/ 1507 م) را در بر می گیرد. در فصل اول این بخش، اوضاع سیاسی نظامی مناطق مختلف امپراتوری که شامل آذربایجان، فارس، خراسان بزرگ و ماوراءالنهر می شود تبیین شده و سپس چگونگی بر تخت نشستن میرزا خلیل سلطان در سمرقند و پیامدهای سیاسی و نظامی آن در ماوراءالنهر و خراسان بزرگ مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. در فصل دوم مساله
جانشینی امیر تیمور و چگونگی حل آن توسط شاهرخ و بر تخت نشستن وی مورد توجه بوده است. در واقع می توان دوران سلطنت چهل و سه ساله شاهرخ را از موفق ترین و پرشکوه ترین دوران حکومت تیموریان در عرصه سیاست، اقتصاد، فرهنگ، هنر و مذهب در ایران به شمار آورد. فصل سوم به تبیین تحولات سیاسی و نظامی دولت تیموریان در دوران مدعیان جانشینی شاهرخ، یعنی الغ بیک، ابوالقاسم بابر، علاالدوله، سلطان ابوسعید بهادرخان و در نهایت دوران سی و هشت ساله فرمانروایی سلطان حسین بایقرا، تا انقراض این حکومت، اختصاص یافته است.
بخش دوم نیز شامل چهار فصل است: ابتدا در فصل آغازین چارچوب های جغرافیایی و نظام حکومتی، اداری و دیوان سالاری تیموریان ترسیم شده است و آ نگاه در فصل دوم اوضاع اجتماعی در قلمرو تیموریان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و سپس وضعیت و جایگاه گروه ها و قشرهای مختلف اجتماعی و نقش آن ها در تحولات سیاسی این دوره تبیین گردیده است. فصل سوم به بررسی اوضاع اقتصادی و وضعیت شهرهای خراسان بزرگ در دوران حکومت تیموریان اختصاص یافته و نشان داده شده است که بسیاری از شهرهای خراسان بزرگ، که در واقع مرکز فرمانروایی امپراتوری تیموری به شمار می رفت، در دوره حکومت تیموریان، به دلیل حمایت ساطین و امیرزادگان تیموری از رونق و آبادانی بسیار خوبی برخوردار گردید. در فصل چهارم این بخش، مسائل مذهبی تیموریان بررسی شده و سیاست مذهبی ساطین تیموری در بوته نقد و ارزیابی قرار گرفته است.