بهایی پژوهی (جلد هشتم): مسافر صبح

کتاب «مسافر صبح» جلد هشتم مجموعه بهایی‌پژوهی است که به قلم جناب آقای مهدی حبیبی نگاشته شده است. نویسنده در این کتاب به داستان بازگشت فضل‌الله صبحی، ادیب و گوینده پیشکسوت رادیو از بهائیت پرداخته است.

نامش فضل‌الله مهتدی معروف به «صبحی» است. از پیشکسوتان ادبیات کودک و نوجوان و گردآورنده قصه‌های فلکلوریک ایران و نامی آشنا برای ادب‌دوستان. بچه‌های چند نسل قبل، با صدای گرم او و قصه‌هایش در رادیو به خوبی آشنایند. او نزدیک به بیست و دو سال در رادیو، علی‌رغم فشار بعضی از مسوولان رژیم حاکم (از سال تاسیس رادیو: چهارم اردیبهشت 1319 تا هنگام مرگ در هفدهم آبان 1341) به اجرای برنامه مشغول بود و برنامه‌اش مقبول همهٔ مردم ایران بود. از او یازده اثر چاپ شده در زمینهٔ ادبیات، دو اثر اتوبیوگرافی و بهائی‌پژوهی و چند اثر چاپ نشده به جا مانده است. صبحی در یک خانوادهٔ بهائی متولد شد و در همان فرهنگ،بزرگ و به جوانی پر شور در تبلیغ آیین بهائی تبدیل شد که به قول خودش «می‌خواست همگان را بهائی ببیند». مراحل ترقی را تا آنجا طی کرد که به مقام کتابت و همنشینی با عبدالبهاء در خلوت و جلوت و در سفر و حضر، رسید مقامی که آرزوی هر بهائی بود و به خاطر همین مقام، مورد تکریم و احترام زیاد بهائیان بود، اما خداوند چشم دل او را بلاخره روشن کرد و فساد و انحراف بهائیت را به او نشان داد. او دست از آیین بهایی شست و مصداق آیه الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور شد: «نمی‌دانید چه شادی‌ای از این پاسخ خدا به من دست داد! در میان کوچه، برجستم و پای کوبیدم و دست افشاندم و گفتم: سپاس تو را که آرام دل و آسایش جان به من دادی! دیگر اندوهی ندارم. چه، می‌دانم پشت و پناه من در زندگی تویی... از این گونه برخوردها بسیار برای من پیش آمد؛ که اکنون جای گفتنش نیست...»