بشنو از نی (مروری بر دعای ابوحمزه ی ثمالی)

آن ها که هستی و زندگیشان را در رفتن ها دیده اند و ماندن را گندیدن و پوسیدن، این ها در این جریان و در این حرکت با مانع ها و درگیری ها رو به رو می شوند. مانع ها و درگیری هایی که در همه جا خانه گرفته اند. در درون آن ها در خانه آن ها، در محل و شهر و جامعه و در تمام جبهه ها.این درگیری مستمر، ناچار بحران ها و التهاب ها و اضطراب ها و زمزمه هایی به وجود می آورند و روح ها هر چند به قدرت کوه ها هم که باشند، با چنین زمزمه هایی همراه خواهند شد.در برابر این اضطراب ها و زلزله ها که یک عامل طبیعی هستند می توان چند گونه برخورد کرد: این چیزها می تواند آدمی را بشکنند و هرز کنند و می توانند او را آماده سازند و به قدرت و توانایی بیشتر برسانند.در این حرکت و درگیری و در کنار تحول ها و تغیرهای مستمر: آن ها که لرزیده اند و زیر و رو شده اند، ناچار به ثابت و حق، به الله نزدیک می شوند و این اوست که آن ها را به ثبات و امن رهنمون می سازد.سرچشمه اصلی این قطره های امن و امان دو چیز است: یکی قرآن و دیگری پیوند و دعا.
در این نوشته، با ارائه تحلیلی از دعا، مروری شده به دعای ابوحمزه ثمالی و آن را در دوازده فراز بیان کرده اند: توجه، حیرت و تنهایی، امن، حمد، قصد، اقرار، اعتذار، طلب، خستگی در راه، ایمان، توحید، خواسته ها.