بررسی نظام حقوقی حمایت از فناوری های نو در ایران

سمیه علی اکبری در کتاب بررسی نظام حقوقی حمایت از فناوری‌های نو در ایران، به بررسی راه‌های ایجاد، آثار و احکام در مالکیت فکری و نظام حقوقی مالکیت فکری و فناوری نوین پرداخته و راهکارهایی با استفاده از موازین قانونی برای رفع نواقص و خلاهای قانونی ارائه کرده است.
با توجه به اهمیت وجود و توجه ویژه به فرهنگ‌سازی و اجرای قوانین حمایتی از مالکین ایده‌های نوآورانه و برخورد با متخلف قوانین مذکور در کشور‌های پیشرفته، محقق بر آن است که با بررسی، کشف و تجزیه و تحلیل قوانین حقوقی حمایت معنوی و مادی از فناوری‌های موجود در ایران از طریق کمک گرفتن از فناوران صنایع دانش بنیان کشور، در ابتدا قوانین حمایت از فناوری‌های نو در ایران را بررسی و رسیدن با بررسی قوانین حمایت از فناوران و مشخص نمودن سازمان‌های ذی‌ربط حدود حمایت‌های از صاحبان ایده را در ایران مشخص و در همین بررسی موارد حمایت‌های تکراری از سوی سازمان‌های مختلف غیر همسو درباره کارهای حمایتی (مانند مراکز رشد سازمان‌ها و پارک‌های علم و فناوری) موازی کارها حلقه‌های مفقوده حمایتی و مشکلات نشسسته بر سر راه ثبت مالکیت‌های فکر‌ی و صنعتی، فناوری‌های نو و دانش بنیان را مشخص و با ارئه راهکارهای علمی و منطقی طی طریق صحیح در جاده فناوری را سهل و گامی را در جهت آبادانی و پیشرفت کشور عزیزمان برداشته باشیم.

در بخشی از کتاب بررسی نظام حقوقی حمایت از فناوری‌های نو در ایران می‌خوانیم:

هرگاه بیش از یک شخص بطور چشمگیر در ایجاد و تحقق یک ابداع نقش داشته باشند، باید با آن‌ها بعنوان مخترعین مشترک رفتار شود، اگر مخترعین مشترک همان متقاضیان باشند، اختراع بطور مشترک بنام همۀ آن‌ها به ثبت خواهد رسید. همانطور که در بند ب مادۀ 5 ق. ث. ا. ط. ع. ت حقوق ناشی از اختراع مشترکا به آنان تعلق می‌گیرد و مدت حمایت شامل حقوق مادی و معنوی تمام پدیدآورندگان می‌شود.
کنوانسیون پاریس و موافقتنامۀ تریپس و همچنین قوانین داخلی اعم از قانون ثبت اختراعات حاوی هیچ مقررات و نص صریحی دربارۀ مدت حمایت از آفرینۀ صنعتی مشترک نمی‌باشند و اما مدت عادی حمایت از حقوق مادی در آفرینه‌های صنعتی در انواع آن متفاوت می‌باشد.
در کنوانسیون پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی هیچ مقرراتی در رابطه با مدت حمایت از اختراع به چشم نمی‌خورد. براساس ماده 33 موافقتنامۀ تریپس، مدت حمایت از حق اختراع قبل از انقضای بیست سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه پایان نخواهد یافت. در قانون اختراعات ژاپن و آمریکا مدت حمایت از اختراع بیست سال است.