اوج بندگی 8 : زندگی با کد مهران : نیم نگاهی به زندگی و اوج بندگی شهید سید مهران حریرچیان

کتاب حاضر از مجموعه کتاب های اوج بندگی است که به طرح خاطرات کوتاه از زندگی شهدا می پردازد. و تصاویری از روایات مطروحه در آن را ضمیمه ی هر خاطره می کند.
این کتاب نیز برگ هایی از زندگی شهید سید مهران حریرچیان را ورق می زند.
شهید سید مهران حریرچیان در سال 1344در خانواده ای مذهبی در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. وی از همان دوران کودکی در فعالیت های مذهبی و فرهنگی نظیر نمازهای جماعت درمسجد محله پاچنار ، کلاس های اعتقادی و دینی و تشکیل کتابخانه مسجد حضور مستمر داشت و در زمینه های اصول عقاید، احکام، تاریخ اسلام و به ویژه زندگانی و سیره حضرت امام(ره) به طور گسترده و مداوم مطالعه می نمود .
او در جوانی به فرمان حضرت امام (ره) در قالب گروه های مردمی جهاد سازندگی برای انجام فعالیت های اجتماعی، به مناطق محروم عزیمت می کرد.
شهید حریرچیان در سال 1362 جهت تحصیل در مقطع کارشناسی رشته کامپیوتر با گرایش مهندسی سخت افزار وارد دانشگاه صنعتی اصفهان شد و در 1376 در مقطع کارشناسی ارشد همین رشته با گرایش هوش مصنوعی از دانشکده فنی دانشگاه تهران فارغ التحصیل و در سال 1386 در مقطع دکترای رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم به ادامه تحصیل پرداخت.
فعالیت های آموزشی، پژوهشی و فرهنگی ایشان از سال 1368در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آغاز نمود و از سال 1375تا 1376 به عنوان معاون دانشجویی دانشگاه و پس از آن به مدت یک سال به عنوان رئیس دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی منصوب گردید. همچنین در سمت دبیر شورای انفورماتیک دانشگاه، مدرس و مدیر گروه انفورماتیک پزشکی و رئیس کمیته آموزش های الکترونیک دانشگاه فعالیت داشت و از سال 1384 تا 1386 به عنوان معاون پشتیبانی دانشگاه و تا قبل از شهادت به عنوان مشاور رئیس دانشگاه به دانشجویان و جامعه دانشگاهی خدمت کرد. از افتخارات علمی او می توان به انتشار 8 مقاله علمی و2 کتاب، انجام 4 طرح پژوهشی و دریافت 5 نشان تقدیر و برتری اشاره نمود.
استاد شهید، سید مهران حریرچیان در راستای دفاع از آرمان های امام راحل (ره) و انقلاب اسلامی و پاسداری از حریم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، در دوران هشت سال دفاع مقدس، بارها به جبهه های نبرد حق علیه باطل عزیمت نمود و در عملیات های بیت المقدس، محرم، کربلای4، کربلای5 و بیت المقدس7 فعالانه حضور یافت. اولین مجروحیتش در سن 17 سالگی و طی عملیات بیت المقدس هم زمان با فتح خرمشهر رخ داد و بعد از آن در عملیات محرم از ناحیه پا، در کربلای 5 از ناحیه کتف و سرانجام در عملیات بیت المقدس، 7 خرداد ماه 1367در گردان یازهرا و در منطقه شلمچه دچار عوارض شیمیایی گردید.
او در اثر شیمیایی شدن بعد از مدتی دچار بیماری ریوی شد و شیمی درمانی را آغاز کرد ، اما هرگز از بیماری خود شکایت نکرد و ذکر همیشگی او «الحمدالله» بود. صبر جمیل به خوبی در او متجلی شده بود چرا که نه شکایت می کرد و نه دلتنگی هر چند در یک قدمی شهادت و وصال یار بود، اما خدا خواست که بماند برای ما که نیازمند او بودیم، و برای خودش که قرار بود شاهد دوران بعد از جنگ هم باشد تا شهادتش کامل شود و شرح اشتیاق و تمنا را از آغاز تا پایان بخواند، تا لذت وصال را آن چنان که باید بچشد. آری، استاد حریرچیان، آموخت و آموزش داد، هدایت شد و هدایت کرد، ریاضت کشید و شکیبایی پیشه نمود ، به جهاد در راه خدا شتافت و جانبازی کرد و سرانجام در روز 29 مهرماه1388 شهد شهادت را نوشید و به قافله شهدا پیوست تا پیکر زخم خورده اش آرامشی ابدی یابد.
گزیده کتاب:
«خانه به دوشم کردی مهرا.»
نمی دانستم کجا باید برم. بین مزارش و خانه ی خودمان و مادرم، سرگردان بودم. پنج سال از بهترین سال های زندگی ام را توی آن خانه بودم. مدت هاست که سرگردان این سه خانه ام...