اندیشه هایی در باب صلح هنگام حمله هوایی

درباره ی نویسنده
آدلاین ویرجینیا وولف بانوی رماننویس، مقالهنویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجستهای چون خانم دالووی 1925 ، به سوی فانوس دریایی 1927 و اتاقی از آن خود 1929 را به رشته تحریر درآوردهاست. ویرجینا وولف در سالهای بین دو جنگ جهانی از چهرههای سرشناس محافل ادبی لندن و از مهرههای اصلی انجمن روشنفکری بلومزبری بود. او در طول زندگی بارها دچار بیماری روانی دورهای شد و در نهایت در سال 1941 به زندگی خود پایان بخشید. وی در سال 1882 در لندن به دنیا آمد. مادر او جولیا پرینسپ استیون در هند به دنیا آمده بودکه بعد به همراه مادر خود به انگلستان نقل مکان کرد و به عنوان مدل مشغول به کار شد. پدر او سرلسلی استیون منتقد برجسته آثار ادبی عصر ویکتوریایی و از فیلسوفان مشهور لا ادریگرا بود. اگرچه برادران او برای تحصیل به کمبریج فرستاده شدند، او تحصیلات رسمی دریافت نکرد و در منزل معلم خصوصی داش. ویرجینیا از کتابخانه غنی پدر بهره بسیاری برد و از جوانی دیدگاههای ادبی خود را که متمایل به شیوههای بدیع نویسندگانی چون جیمز جویس، هنری جیمز و مارسل پروست بود در مطبوعات به چاپ میرساند

سخن آغازین
اندیشهای دوباره در باب اینکه انسانها چگونه به وسیله جنگ به بردگی کشیده میشوند و چطور میتوان به رهایی ایشان کمک کرد در حالیکه هواپیماهای آلمانی بر فراز سرمان پرواز میکنند یا اندیشیدن در باب لذت پرسه زدن در خیابانهای لندن، قدرت کلمات و اهمیت استدلال، مقالات خیره کننده ویرجینا وولف و تمجیدهایی در باب هنر، خلاقیت و تخیل.

اندیشه هایی در باب صلح هنگام حمله هوایی
آلمان ها شب گذشته و شب پیش از آن بر فراز این خانه بودند و امشب باز اینجا هستند . تجربه عجیبی است ، دراز کشیدن در تاریکی و گوش سپردن به صدای اوج گرفتن یک زنبور سرخ، که هر لحظه ممکن است شما را رهسپار وادی مرگ نماید. صدایی که آرامش و توالی اندیشیدن در باب صلح را از هم میگسلد. با این وجود یک صداست- بسیار بلندتر از صدای نمازگزاران و سرودهای کلیسایی- که می بایست انسان را به اندیشیدن در باب صلح و آرامش وادار نمایند . تا زمانی که نتوانیم اندیشه صلح را در خود بارور کنیم ما- نه فقط این تن آرمیده در این بستر بلکه میلیون ها تنی که بعدها متولد خواهند شد- در تاریکی مشابهی دراز کشیده و به صدای خرخر مرگ بر فراز سر خود گوش خواهند سپرد؛ بیایید فکر کنیم تنها فعالیت مفیدی که میتوانیم هنگامی که اسلحهها بالای تپه تپ تپ تپ صدا میکنند و انگشت نور افکن ابرها را لمس میکند و اینجا و آنجا، گاهی در نزدیکی، گاهی در دوردست ها بمبی فرو میافتد، انجام دهیم این است که پناهگاهی در برابر حمله هوایی ایجاد کنیم.