انتظار (4) : امام مهدی (عج) در احادیث شیعه و سنی

شناخت معارف اسلام همواره بر مسلمانان در همه عصرها به عنوان یک وظیفه تلقى شده است. این شناخت زمانى صحیح و معتبر خواهد بود که از طریق صحیح معرفتى بدست آمده باشد و پایه‌هاى این شناخت با توجه به تاکیدات شارع همانا خردورزى و تعقل و دیگرى رجوع به قرآن و روایات صحیح اهل‌بیت(علیهم‌السلام) مى‌باشد و از آن جا که اندیشه مهدویت یکى از معارف اصیل اسلام مى‌باشد، به همین خاطر براى رسیدن به معرفت صحیح در این خصوص باید به کتب احادیث مختلف مراجعه نمود. مولف براى رسیدن به این هدف، اثر را در سه بخش ساماندهى کرده است: بخش اول به معرفى منابع روایى شیعه و اهل سنت درباره حضرت مهدى(ع)، بخش دوم به تقسیم‌بندى احادیث مهدویت، تعداد احادیثى که هر یک از معصومین(ع) درباره ایشان دارند و بررسى راویان احادیث و بخش سوم به معرفى امام زمان(ع) در پرتوى احادیث عام و خاص بطور جداگانه مى‌پردازد.
اثر با تعریف حدیث از دیدگاه شیعه و سنى و سپس تقسیم‌بندى احادیث به صحیح، حسن و تعریف هر کدام و در ادامه منظور از متواتر و صحاح سته مطرح مى‌شود. در معرفى منابع مهدویت آن‌ها را اول به دو دسته‌بندى کلى، شیعه و سنى تقسیم و سپس منابع را به کتبى که قبلى از ولادت حضرت تدوین شده و سپس منابعى که بعد از ولادت ایشان نگارش یافته، تقسیم و در هر دو بخش جمعا به معرفى 38 منبع از شیعه و از منابع اهل سنت مى‌پردازد.
در بخش دوم روایات نقل شده در مورد امام مهدى(ع) را به چهار گروه، روایات تفسیرى، اخبارى، تبیینى و روایات تاریخى تقسیم مى‌کند و در ادامه لیستى از صحابه پیامبر(ص) که روایات آن‌ها در منابع اهل سنت آمده و آنان بدون واسطه احادیث مربوط به حضرت مهدى(ع) را از پیامبر اکرم شنیده و نقل نمودند، مطرح مى‌نماید. و در پایان از بررسى روایات بحث مهدویت دو نتیجه حاصل مى‌شود: یکى تواتر احادیث امام مهدى(ع) دیگرى صحت این احادیث.
بخش سوم با مطرح نمودن احادیث ثقلین، من مات و لم یعرف امام زمانه و اثناعشر خلیفه که احادیث عام هستند به زوایاى ساحت مهدویت در این احادیث اشاره مى‌شود. در فصل دوم این بخش، نخست عرصه‌هاى مشترک بین شیعه و سنت در زمینه مهدویت و سپس عرصه‌هاى اختلافى بیان و براى هر کدام از این عرصه‌ها شاهدى از روایات مطرح مى‌شود. در فصل سوم، لغزش‌گاه‌ها و بعضى شبهات؛ از جمله در صحیح بخارى و مسلم حدیثى درباره حضرت مهدى(ع) ثبت نشده و شبهه این خلدون مطرح و پاسخ لازم به هر کدام ارائه شده است.
پاورقى‌ها به ذکر منابعى که روایات در متن از آن‌ها نقل شده و همچنین کتبى که خوانندگان براى اطلاع بیشتر مى‌توانند به آن‌ها مراجعه نمایند، آمده است. فهرست مطالب در آغاز اثر گنجانده شده است.