افغانستان در غربت

این کتاب حاوی زندگینامه و برخی از سروده‌های شاعران افغانی مهاجر است که پس از وقوع دو کودتای پی‌درپی در سال‌های 1352 و 1357 ناگزیر از ترک وطن شدند و در کشورهای مختلف جهان سکنی گزیدند. آنان در سایه اندک امنیت و فراغتی که یافته بودند اشعاری جگرسوز به یاد یار و دیار سرودند. این شاعران تلاش کردند به فریاد رسای ملت افغان تبدیل شوند و جهانیان را از آنچه در دیار آنان می‌گذشت آگاه سازند. شاعران افغان در سال‌های تبعید که «آواره‌تر از اشک و گمنام‌تر از آه» بودند هرجا که فرود آمدند و بر هر شاخساری که نشستند تا آنجا که در توانشان بود اندوه میهن خود را سرودند و از رنج‌های مردم ستمدیده سرزمین خود سخن گفتند.
شعر مهاجرت افغانستان از درد و اندوه سرشار است، تیره‌روزی و خانه به دوشی را ابدی نمی‌بیند و همواره نوید روزی را می‌دهد که اندوه آوارگی به پایان می‌رسد و به سرزمین ویران‌شده‌اش بازمی‌گردد و خانه و شهر و دیار خود را از نو می‌سازد.
در این کتاب ابتدا زندگینامه مختصر هر شاعر بیان شده و پس از آن چند نمونه از سروده‌های او آورده شده است. در مجموع یکصد و دوازده شاعر معاصر افغانستان معرفی شده است.