اعتیاد بلایی خانمان سوز

کتاب اعتیاد بلایی خانمان‌سوز نوشته‌ی سمانه ولی الهی، به معرفی و بررسی مواردی از قبیل تاریخچه مواد مخدر در ایران، انگیزه‌ی مصرف مواد، درمان‌های آگونسیتی جانشین متادون و روش خاموش‌سازی و حساسیت‌زدایی می‌پردازد.

مصرف مواد مخدر در جامعه امروزى به حدى است که حتى قشر متفکر و تحصیل کرده را نیز به سمت خود کشانده است. مواد مخدر آن‌چنان آرام و بی‌صدا بر جسم و روان مصرف‌ کننده مستولى می‌گردد که هیچ معتادى آغاز اعتیاد خود را به یاد نمی‌آورد، اعتیاد سبب تباهى میلیون‌ها مغز فعال می‌شود که سرمایه‌هاى آینده جامعه بشرى به‌ شمار می‌روند.
اگر درصد کمى از کودکانى که والدین آن‌ها معتاد هستند به سوى بزهکارى سوق داده شوند بعد از گذشت چندین سال تعداد بزهکاران در این مملکت به هزاران نفر خواهد رسید. اعتیاد بیش از یک میلیارد نفر از اعضاء، خانواده معتادان را در جهان به‌ طور مستقیم با مشکلات ناشى از این آسیب مواجه نموده است.
اعتیاد داستان تلخ زندگی انسان‌هایی است که خود را پای آتش پیر می‌سازند و در جهنم تقدیر می‌سوزند و ندای باطنی خود را به گوش انسان‌های سالم و بیدار می‌رسانند و آنان را به نجات و دستگیری خود فرا می‌خوانند.
در زمینه مبارزه با مواد مخدر به ویژه در ایران با توجه به آمار بالای اعتیاد، در ابتدا، شناخت جنبه‌های گوناگون مصرف مواد مخدر امر مهمی است. با شناخت درست ابعاد این مسئله، می‌توان مبارزه با مواد مخدر را، هماهنگ‌تر و مفیدتر پیگیری کرد. در سال‌های اخیر هم زمان با کنترل ورودی مواد به ایران، کارهای آموزشی و فرهنگ‌سازی در مبارزه با این مواد نیز صورت گرفته است.

به طور کلی باید بگوییم که معضل اعتیاد به مواد مخدر، بلای خانمان‌سوزی است که جامعه‌های بشری را در چنگال مرگ‌آور خویش گرفتار ساخته است. این اختاپوس هراس‌آور، قدرت اندیشه، نوآوری، پشتکار، کوشش و سازندگی را در انسان‌ها به‌ ویژه در نسل جوان جامعه، از بین می‌برد و بنیان خانوادگی و اعتقاد دینی آنان را به نابودی می‌کشاند.
در ایران نیز معضل مواد مخدر، سال‌هاست وجود دارد و با توجه به مبارزات پیگیرانه‌ی جمهوری اسلامی با این پدیده‌ی نابودگر، هنوز نتوانسته‌ایم بر این معضل اجتماعی به طور کامل چیره شویم.
استفاده از مواد مخدر نه تنها موجب انحرافات اخلاقی در فرد می‌گردد بلکه باعث عوارض جسمی، روانی و در نتیجه موجب آسیب‌های اجتماعی می‌گردد. از مهم‌ترین این عوامل تاثیر ماده مخدر روی سیستم عصبی و مرکزی فرد و در نتیجه اختلال در عاطفه و خلق و خوی فرد است.
علاوه بر عوارض فوق تحقیقات نشان داده است که اعتیاد والدین به مواد مخدر اثر مستقیمی روی فرزندان دارد، این فرزندان علاوه بر اینکه ممکن است دارای عقب‌ماندگی‌های ذهنی، اختلالات عاطفی یا رفتاری باشند، آمادگی و زمینه مناسبی برای اعتیاد به همان ماده مورد مصرف پدر یا مادر را دارند.
امروزه تقریبا همگی کشورها به اثرات زیان‌بار این مواد پی برده‌اند به طوری که تقریبا تمامی کشورهای جهان سعی دارند تا برنامه‌هایی را جهت پیشگیری از اعتیاد و درمان معتادان به اجرا گذارند، ولی غالبا این برنامه‌ها کم و بیش موثر واقع می‌شود، زیرا سوداگران و سودجویان با صرف هزینه‌های گزاف گاهی تا چند برابر بودجه برنامه‌های خرج شده توسط دولت‌ها، بازار خود را رونق می‌بخشند.

در بخشی از کتاب اعتیاد بلایی خانمان‌سوز می‌خوانیم:

ویکتور فرانکل در 1949 شکل نوین تحلیل هستی‌گرایی را ایجاد کرد که به‌ عنوان معنا درمانی، یا درمان معنا محور شناخته شد. فرانکل تجربیاتش را به‌عنوان یک روانپزشک موفق ترسیم کرد. فرانکل در کتاب «انسان در جستجوی معنا»، بررسی کرده است که افراد چگونه می‌توانند از تجربیات رنج کشیدن خودشان به‌عنوان فرصت‌هایی برای ایجاد معنای بیشتری در زندگی خود استفاده کنند.
فرانکل توضیح داد که چگونه افراد ممکن است درباره‌ی توانمندی‌های خودشان، برای ایجاد معنا در زندگی خود ناکام شوند و این افراد ممکن است آنچه که او «خلاء وجودی» می‌نامد را تجربه کنند و به واسطه تجربه‌ی بی‌معنایی، از افسردگی، پرخاشگری و یا سوء مصرف مواد رنج ببرند.
او رنج کشیدن را به‌ عنوان فاصله میان شخصی که بوده است و آن‌چه که هنوز می‌تواند باشد توصیف کرد. از این‌ رو اعتیاد موهبتی است که افراد در آن، در اعماق ضعف‌های خودشان صرفا برای فهمیدن توانمندی‌هایی که هیچ زمانی مورد مصرف واقع نشده است کاوش می‌کنند. اشخاص در حال بهبودی از مصرف مواد، دوره‌های تاریک زندگی‌شان را به جهت رسیدن به روشنایی بررسی می‌کنند تا تغییرات لازم را برای یافتن خوشحالی در زندگی خود ایجاد نمایند.
زندگی مجموعه‌ای از درس‌های آموزنده‌ بی‌پایان است. بنابراین، سوء مصرف برای افراد وابسته به مواد تبدیل به فرصتی می‌شود تا اعماق رنج‌شان را برای درک انسانیت و همچنین توانایی بالقوه‌شان را نیز برای معنا و هدف در زندگی بررسی نمایند.