اضرار غایت به اخلاق، آری یا خیر؟

آیا غایتمندی گزاره‌های اخلاقی بی ارزش شدن آن‌ها را در پی دارد؟ آیا علم علت تامه عمل است؟ آیا عملی که به انگیزه غایت باشد کاسب کارانه و فاقد ارزش است؟ نوشتار حاضر مساله غایتمندی و هدفمندی اخلاقی را می‌کاود. به نظر برخی از متفکران، غایت و هدف، فعل اخلاقی را مصلحت اندیشانه و سودجویانه کرده و از ارزش آن می‌کاهد از همین رو قائل به وظیفه گرایی در اخلاق شده‌اند در مقابل غایت گرایی. اثبات عدم اضرار غایت به اخلاق بلکه شکوفایی اخلاق در پرتو غایت مساله‌ای است که کتاب حاضر آن را کنکاش می‌کند.