اسلام، جهانی شدن و جهانی سازی

توضیحات
جهانی شدن در آغاز به صورت یک فرایند یا «پروسه» ظهور یافت، سپس در قالب «پروژه» غربی سازی جهان بسط یافت و در نهایت به مثابه یک «پدیده» تاثیرگذار در همه معادلات جهانی معرفی گردید که به عام گرایی فرهنگی در پاره ای از جوامع (جهانی شدن غربی) و خاص گرایی فرهنگی (جهانی شدن مقاومت) در برخی دیگر، منجر شده است. بسیاری از اندیشمندان قرن نوزدهم، بر این باور بودند که با تحول جوامع بشری، نقش فرهنگ‌های محلی (دین، قومیت، ملیت و نژاد) در زندگی اجتماعی کم رنگ شده و جهانی عاری از شکاف‌های اجتماعی - فرهنگی شکل خواهد گرفت. در دهه‌های پایانی قرن بیستم، فعال شدن جنبش‌های قومی، ملی و دینی در جهت بازیابی هویت، موجب اهمیت یافتن جایگاه فرهنگ و تمایزهای فرهنگی در سطح جهانی گردید و پیش بینی‌های خوش بینانه مارکسیست‌ها و لیبرالیست‌ها را نقش بر آب ساخت.
آنچه در این عرصه قابل بررسی است انرژی متراکمی است که در ادیان توحیدی بویژه دین اسلام برای شالوده شکنی و ایجاد چارچوبی جدید در عرصه جهانی، تحقق یافته است. اسلام با تحول تدریجی در ساخت اجتماعی عقاید و ارزشهای مسلط، ارائه باورها و ارزش‌های متعالی انسانی، هویت بخشی به انسان ها در عصر انحطاط عقاید و ارزش‌ها در عرصه جهانی، و تربیت کارگزارانی صالح برای اداره جوامع، قادر به ایجاد تحولی شگرف در سازه های نظام بین الملل خواهد بود.