اسلام و موسیقی

یکی از غرائز انسانی، توجه او به الحان و آواز خوش است که منشا گرایش انسان و جامعه به پدیدهٔ موسیقی است. لذا می‌توان گفت که موسیقی همچون بسیاری از شاخه‌های هنر، هم‌چون نقاشی و شعر، ریشه در فطرت و غرائز طبیعی انسان دارد. در بررسی اجمالی سیر تحول هنر موسیقی، ملاحظه می‌شود که در ادوار گوناگون حیات بشر، این هنر فراز و نشیب‌های مختلفی را طی کرده‌است. بر این اساس در برخی ادوار این هنر غریزی و طبیعی بشری، دچار ابتذال شدید گردیده و به عنوان عاملی در جهت انحطاط اخلاقی و فرهنگی جوامع به‌کار گرفته شده‌است و سبب ایجاد دگرگونی و تحولات منفی در تعالی و رشد معنوی ملت‌ها گردیده‌است.
اسلام به عنوان دین خاتم با جلوه‌های مبتذل موسیقی و غنا که مانع رشد و تعالی انسان‌ها می‌شود و آنان را از تکامل و معنویت بازمی‌دارد، مقابله و مبارزه نموده‌است و به بشریت، در قبال تاثیرات سوء و نامطلوب ناشی از استفاده ابزاری از این هنر، در جهت ایجاد فساد اخلاقی و بی‌بند و باری جامعه، هشدار داده‌است. اما مسائل مهمی درخصوص احکام شریعت اسلام در باب موسیقی و اقسام آن وجود دارد که علی‌رغم گذشت قرن‌ها تاکنون به طور کامل و جامع از این ابهامات رمزگشایی نشده‌است.
در پژوهش حاضر «اسلام و موسیقی» به قلم سمیه اکبری فرد، تلاش گردیده‌است تا با بیان دیدگاه‌های گوناگون دانشمندان، فقها و نیز بررسی اثرات موسیقی، بر ابعاد جسمانی و روانی انسان‌ها، به پاره‌ای از این ابهامات پاسخ داده شود و با مراجعه به منابع روایی متقن، ابعاد موضوع تبیین گردد.