از قله عاشورا تا دریای ظهور

دشمنان اهل بیت (ع) همه ی تلاش خود را مصروف آن می داشتند تا واقعه ی روز عاشورا، در جغرافیای زمانی سال 61 ه.ق. و جغرافیای مکانی دشت نینوا بماند، در حالی که سفیر حسین (ع) از آغازین روزها و از اولین زیارت حسین (ع) در روز اربعین، برآن بود تا حصار زمانی و مکانی محصور کننده ی قیام امام را بشکند و قیام و عمل خاندان رسول خدا (ص) را در بستر تاریخ جاری کند. از این رو می توان گفت:
زائری که بی بهره ی بزرگ از کربلا خارج شده و قیام و حضور و عمل خاندان پیامبر اکرم (ص) در منش، روش، ادب و اندیشه ی او تاثیر نگذاشته باشد، گویی حسین (ع) را در کربلا رها کرده و به شهر و دیار خویش بازگشته است.

«از قله عاشورا تا دریای ظهور» اثر استاد «اسماعیل شفیعی سروستانی» و در ارتباط با موضوع مهدویت و عاشورا است.

نویسنده در ابتدای کتاب، موضوع و خط مشی نوشته را چنین بیان کرده است:

«از قله عاشورا تا دریای ظهور، توصیفی شاعرانه از جریانی جهادگر، منتظر و اندیشمندانه است که با اتصال و اتصاف به «زیارت سرخ»، معنی متعالی زندگی را از مکتب عاشورا فرا می گیرد تا در بستر تاریخ، چونان رودی جاری شود؛ فراز و نشیب های حیات را با تکیه به مرامنامه شیعه بودن پشت سر نهاده و در کسوت اهل انتظار، به استقبال امام زمانش برود. این اثر، پنجره ای نو به سنت زیارت و زیارت عاشورا است که امید می رود طبع لطیف آن دو امام بزرگوار را بیاراید.»

شفیعی سروستانی در این کتاب، قیام امام حسین (ع) را جاری در زیارتی می داند که براستی برپا کننده حق آن جناب باشد. نویسنده نام این زیارت را «زیارت سرخ» می نهد. زیارتی که در پی آن تغییر و تحول در زندگی اتفاق بیفتد. سپس چنین زیارتی را به قیام حضرت مهدی (عج) که همان نقشه بزرگ الهی برای جهان است، متصل می کند. او در بخشی از کتاب می گوید:

«هیهات! ما از مسیر نقشه کلی الهی و بزرگ ترین خواست و اراده خداوند خارج شده ایم، در حالی که اراده او به آن تعلق گرفته است: «و می خواهیم بر سر مستضعفان زمین منت نیم و آنان را وارث زمین قرار دهیم...»

او، جل و علا، دولت کریمه امام حق را می خواهد و به رغم کراهت همه مشرکات و کافران، آن را محقق خواهد ساخت.»