ارمغانی از آسمان

«ارمغانی از آسمان» داستانی تاریخی-مذهبی درباره اما سجاد (ع) و کرامت و سخاوت آن حضرت است:

یک بار وقتی کیسۀ نان را به دستم می‌داد، دستش را گرفتم و به چشم‌هایم مالیدم. دست او بوی گلاب می‌داد. بوی عطر بیشه‌های سبز را داشت. او دستش را به نرمی از دست من بیرون آورد و بر سرم کشید. نوازش او مثل نوازشی که مادر در گهواره نثار فرزندش می‌کند، گرم و پرمهر بود.

شب، محلۀ ما را در خود گرفته است. الان لحظه‌ای است که صاحب انبان از راه می‌رسد.

می‌دانم که همسایه‌ها پشت در خانه انتظار او را می‌کشند و مگر من انتظار نمی‌کشم؟! همه مرا به خود گذاشته‌اند. من خسته و بیمار هستم. صاحب انبان تنها کسی است که درد مرا می‌داند. اگر او نبود زندگی من چه سخت و چه تلخ می‌گذشت.

لحظه‌ها به کندی سپری می‌شوند. هوای گرفته و سنگین است و بوی غم از شیارهای مرطوب دیوار به مشام می‌رسد. صدای گریۀ کودکان به آسمان رسیده است...