اخلاق باور

ویلیام کینگ دن کلیفورد، ریاضی دان، فیلسوف و ملحد قرن نوزدهم در طی رهیافتی، ایده‌ای را با نام «اخلاق باور» مطرح کرد و مدعی شد هر کس باوری را بدون قرینه و شاهد بپذیرد، خطای اخلاقی مرتکب شده است. وی از فیزیک دانان و فلاسفه قرن نوزدهم انگلیس به عنوان یک دلیل گرای با نفوذ و پیرو لاک است. در سال 1845 متولد شد و عمر کوتاه خود را در سال 1879 به پایان رساند. وی به عقل‌گرایی حداکثری قائل بود. البته عقل‌گرایی در اینجا در مقابل ایمان گرایی یا نفی عقلانیت است، نه در مقابل تجربه گرایی. پلانتینگا، کلیفورد را نمونه درخشان (و تا حدی مبالغه‏آمیز) مشرب مبناگرایی و قرینه‏گرایی معرفی میکند.
اگر چه عمدتا تعاملات علمی این دانشمند در حوزه فیزیک است ولی دارای آراء و عقایدی در دیگر حوزه‌های علوم به ویژه روان شناسی، دین و اخلاق می‌باشد. وی طی رهیافتی، ایده‌ای را با نام «اخلاق باور»مطرح کرد و مدعی شد هر کس باوری را بدون قرینه و شاهد بپذیرد، خطای اخلاقی مرتکب شده است. جامعه شناسی با امثال پرفسور کلیفورد و دیگر نویسندگان جدید، جایگزین اخلاق شده است.