احکام جامع مسائل پزشکی

کتاب احکام جامع مسایل پزشکی (فارسی) مجموعه احکام از نظر وگفته ها و نوشته های استاد الفقها و المجتهدین میرزا جواد تبریزی و استاد الفقهاء والمجتهدین سید ابو القاسم خویی(ره) می باشد که جمع آوری گردیده تا پاسخی مناسب برای شبهات و ابهامات مسائل پزشکی باشد
مقدمه : آئین مقدس اسلام بعنوان کامل‌ترین و جامع‌ترین دین که می‌تواند، ضامن سعادت دنیوی و اخروی همه‌ی انسان‌ها باشد، دارای احکام و قوانینی است که در عین سادگی و سهولت می‌تواند، در زمینه‌های مختلف زندگی بشر، جوابگوی نیازهای گوناگون انسان باشد ودر همین زمینه انسان را در اضطرار و تنگدستی نگذاشته است، تشریح احکام و قوانینی مانند قاعده‌ی لاضرر و یا قاعده‌ی نفی حرج و قواعدی امثال آن که فقهای بزرگوار به آن‌ها تمسک نموده‌اند، شاهد بر این مدعی است، ولی در عین این سادگی و سهولت، شرع مقدس تا آنجا که ممکن است، خواهان عملی شدن این احکام و تعطیل نشدن آن‌هاست و به همین سبب دیده می‌شود که در زمان اضطرار و سختی هم برای مکلفین احکام را ساده‌تر و راحت‌تر جعل نموده و آن‌ها را مکلف به انجام آن‌ها نموده است.
علم فقه: تنها علمی است که در این راستا به تبیین و توضیح و شرح این احکام پرداخته و در این علم است که انسان‌های مومن و متدین کیفیت احکام و امتثال آن‌ها و اطاعت اوامر و دستورات شرع مقدس را فرا می‌گیرند. در این علم مکلف می‌فهمد که چگونه وظیفه‌ی عبادی خود را در عبادات و یا وظیفه‌ی شرعی خود را در معاملات و یا در تمام شئون زندگی فردی و اجتماعی اداء نماید. به عبارتی ساده‌تر، چگونه با این واجبات و محرماتی که در فقه مطرح شده، خود را به کمال و قرب خداوند برساند و اهل سعادت گردد؟
دقیقا به خاطر همین اهمیت، علم فقه یکی از شریف‌ترین علوم شرعیه، بلکه ممتازترین آنهاست و بررسی و کاوش در این علم و مطالعه، و ممارست و یادگیری احکام آن از برترین عبادات و اعمال حسنه محسوب گردیده است.
در این زمینه به روایات فراوانی بر می‌خوریم که پرده از عظمت این علم و فراگیری آن و نشر و گسترش آن بر می‌دارد و مکلفین و مومنین را به فراگیری آن ترغیب می‌نماید. یکی از بارزترین مصادیق اهتمام به فقه و احکام فقهیه، سوال نمودن و پرسش کردن از علماء و فقهایی است که شایستگی فتوی و اظهار نظر را داشته و مومنین با رجوع به آنها و سوال از آنان در زمینه‌های مختلف وظیفه‌ی شرعی خود را می‌آموزند. در روایات و احادیث اهل بیت این مسئله مورد اهمیت فراوان قرار گرفته است، به عنوان نمونه می‌توان در این راستا به روایت یونس‌بن یعقوب اشاره نمود که پدرش به امام صادق(ع) گفت: همانا من فرزندی دارم که دوست دارد از شما در زمینه‌ی حلال و حرام خداوند سوال نماید.
حضرت در جوابش فرمود: آیا تا به حال مردم از چیزی بهتر از حلال و حرام خدا سوال کرده‌اند.
البته ائمه: به همین مقدار از ترغیب و تشویق اکتفا ننموده، در بعضی از روایات این تشویق آمیخته با نوعی تهدید دیده می‌شود، بعنوان نمونه در روایتی از امام باقر(ع) آمده است که حضرت می‌فرماید: اگر جوانی از جوانان شیعه را بیابم که در دین خود تفقه و بصیرت ندارد، همانا او را تنبیه خواهم کرد.
چنانچه از امام صادق(ع) نقل است که فرمود: همانا دوست دارم که تازیانه بر سر اصحابم زده شود تا آنها تفقه و بصیرت در دین خود پیدا نمایند.
با توجه به این روایات، اهمیت فراگیری احکام شرعیه و آگاهی به حلال و حرام خداوند که بارزترین مصادیق تفقه در دین است، به خوبی روشن می‌گردد.