آفرینشگری

معرفی کوتاه:
آفرینشگری در ذات انسان، ودیعه نهادینه شدهای است که با آموزش قابل تربیت و توسعه در جهت استعدادها، دانش و دیگر توانمندیهای فرد میباشد و در هر زمینه تخصصی میتواند بروز کند. در جهان رقابتی امروز که دایم در حال تغییر و از حالتی به حالتی دیگر شدن است و به خصوص در بازار کار و اشتغال شرط لازم بقا و ماندگاری محسوب میگردد. آفرینشگری با نظریه زایش و تولید هم راستا، اما فراتر از آن میباشد. تولید در همه موجودات به گونه تولید مثل برای بقای نسل دیده میشود و آفرینشگر میآفریند تا بقای اندیشه او باشد و ذات وجودیش مادام بماند. در آفرینشگری آفرینشگر نه تولید مثل، که مخلوقی خلق میکند که عین او نیست اما فیضان وجودی و اشراق نوری و ذاتی او در آن جاری و ساری میباشد. ذات انسانی با تولید و بقا آمیخته است. در نظریه آفرینشگری مبتنی بر آرکیتایپ آفرینشگری، هر انسان آفرینشگر خداگونه میگردد که همیشه خالق است و همیشه ماندگار. از نظر اجتماعی و جامعه شناسی تعارض و تقابل بین باورهای آفرینشگری پرفکشنیست ها و کپی کتها در همه جوامع، فرهنگها، شرکت و سازمان ها ، و در همه زمینه ها وجود دارد.