آسیب شناسی جامعه منتظر

/
جامعه منتظر، اجتماعی آرمانی است که مورد نظر اسلام می‌باشد؛ از این رو، آسیب شناسی آن نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این آسیب‌ها را می توان درگروه هایی چند، از جمله فکری و رفتاری در دو قلمرو فردی و اجتماعی جای داد. نفهمیدن درست بایستگی نیاز به حجت الهی، برداشت ناروا از مفاهیم غیبت و انتظار، آمیختن نشانه‌های ظهور با شرایط آن، پندار نادرست زمینه سازی ظهور از راه گسترش بیدادگری و فساد، زمان بندی ظهور، برابرسازی نشانه‌ها برافراد، طرح مباحث غیرضروری، کم کاری انسان های مسوول در ارائه آموزه های وابسته به ظهور و…از دسته نخست، هرج و مرج زایی و اختلافات تند، شتاب ورزی در موضوع ظهور، آشکارشدن مدعیان دروغین مهدویت، ادعای دیدار با حضرت ولی عصر، بروز سستی و بی مسوولیتی در جامعه منتظر، نمادگرایی افراطی، پیدایش انگیزه های غیرانسانی در پیوندهای اجتماعی، ناهمسانی آگاهی های منتظران با شرایط کنونی، ابهام در آثار روانی مهدویت، انتظار رهایی بخش بدون اقدام به دگرگونی اوضاع جامعه، بی تفاوتی منتظران درباره زمینه سازی، پیروی نکردن از نایب امام زمان، روشن نکردن دشواری های نبود امام و… از دسته دوم به شمار می آیند.
گفتنی است آسیب های یاد شده، پیامدهایی همچون فاصله‌گیری از آرمان های امام، کنار نهادن بایسته های انتظار، ناامیدی اجتماع و… را در پی دارد. برون رفت از آن ها نیز به عوامل درونی و بیرونی، مانند فراموش نکردن ولایت الهی ومعصومان، غنای فرهنگی، فزونی آگاهی ها و زدودن شبهه ها وابسته است. به یقین، کسب آگاهی و شناخت از پیش گویی‌های معصومان: در باب آسیب‌های زمان غیبت، باعث درک بهتر و عمیق‌تر جامعه منتظرمی شود تا مردم، از شرور، در امان بمانند.