آخرین پست در کشیک هشتم

«آخرین پست در کشیک هشتم» نوشته علیرضا قربانی، یاد نامه سردار شهید سرلشکر پاسدار نورعلی شوشتری(1388-1327) است.

در بخشی از این کتاب که متن یکی از سخنرانی‌های آن شهید است می‌خوانیم:

«روزهای اول جنگ روزهای خوبی نبود، ولی مهم ترین عاملی که در روزهای اول جنگ برای ما بود «امیدواری» بود و آن وضعیت را هم پذیرفته بودیم. پذیرفته بودیم از این جهت که قبلش ما آمادگی نداشتیم. حال نمی‌خواهم به نقاط ضعف ارتش در آن مقطع بپردازم و طبیعی هم بود که بعد از انقلاب، ارتش سازمانش را از دست داده بود و در آن مدت هم عراق تا جایی که می‌توانست خودش را تجهیز کرده بود. عراق 12 لشکر و حدود 24 تیپ که7، 8تیپش، تیپ‌های سازماندهی بودند، 20 تا تیپش، تیپ سازمانی نبودند یعنی تیپ بودند ولی بعد ازش استفاده می‌کردند، تقریبا نیروهای احتیاط بودند. ما چی داشتیم؟ ما حدود6، 7 لشکر داشتیم با4 تیپ، 4 تا تیپ داشتیم، آن هم همه یگان‌هایمان زیر50 درصد استعداد بود. خیلی از این‌ها هم نیروهای متخصصی همراهشان نبود. ضمن این که نیروهای متخصص که همراهشان نبود، یک ناهماهنگی، یک بی انضباطی هم با توجه به آن حال و هوای روزهای انقلاب که یادتان می‌آید، (وجود داشت.) خوب دولت قبل یک جور حرف می‌زد، بعد، بنی صدر یک جور حرف میزد...

مشکلات بین نیروهای خط امام با منافقان، توده ای ها و امثال این‌ها (وجود داشت.) از طرف دیگر جنگ کردستان، بخش زیادی از توان ما را با خودش درگیر کرده بود. در عین حال می‌خواهم عرض کنم که این را پذیرفته بودیم. این امیدواری را داشتیم که هر کدام، از هر کجا که رفتیم، اصلا باهمان امید رفتیم که می‌رویم می‌جنگیم و پدر عراق هم را درمی‌آوریم. امام هم چنین وعده‌ای داده بود. ما هم صددرصد به فرمایش امام ایمان داشتیم.»