قانون امور گمرکی

کتاب قانون امور گمرکی به همراه آیین‌نامه اجرایی تالیف شهلا رضایی، اصلی‌ترین منبع حقوقی تنظیم کننده روابط میان گمرک و خدمات گیرندگان این سازمان است. در این کتاب با مواردی چون: قوانین امور گمرکی، تعاریف، سازمان و کلیات، ارزش‌گذاری و قواعد مبدا، تشریفات قبل از اظهار، نگهداری کالا در اماکن گمرکی و موارد دیگر آشنا می‌شوید.

در بخشی از کتاب قانون امور گمرکی به همراه آیین‌نامه اجرایی می‌خوانیم:
ماده 1- مفاهیم اصطلاحات گمرکی به‌ کاربرده شده در این قانون، طبق تعریفی است که از طرف شورای همکاری گمرکی به‌ صورت مجموعه برای کشورهای عضو منتشر شده و یا می‌شود مگر این‌ که در بندهای ذیل یا در سایر مواد این قانون از آن تعریف دیگری به‌ عمل‌ آمده باشد:
الف) اظهار کالا: بیانیه‌ای کتبی یا شفاهی است که بر اساس مقررات این قانون اظهار کننده، رویه گمرکی موردنظر خود را درباره کالا مشخص می‌کند و اطلاعات مورد نیاز برای اجرای مقررات گمرکی را ارائه می‌دهد.
ب) اظهار کننده: صاحب کالا یا نماینده قانونی او است که کالا را برابر مقررات این قانون به گمرک اظهار می‌کند. در اظهار الکترونیکی صاحب کالا یا نماینده قانونی وی به استناد گواهی رقومی (دیجیتالی) تایید شده از مراکز مجاز صدور گواهی مذکور به‌ عنوان صاحب کالا یا نماینده قانونی اظهار کننده شناخته می‌شود.
پ) اظهارنامه اجمالی: سندی است که به‌ موجب آن شرکت حمل‌ و نقل، فهرست کلی محمولاتی که باید تخلیه و یا بارگیری شود را هنگام ورود و یا خروج وسیله نقلیه از کشور اعلام می‌نماید.
ت) اماکن گمرکی: انبارها، باراندازها، اسکله‌ها، فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های راه‌ آهن، محوطه‌ها و هر محل یا مکانی است که تحت نظارت گمرک است و برای انباشتن و نگهداری کالاها به‌ منظور انجام تشریفات گمرکی استفاده می‌شود. این اماکن می‌تواند انبارهای گمرکی، انبارهای اختصاصی و سردخانه‌های عمومی‌ باشد.
ث) ترخیص: خروج کالا از اماکن گمرکی پس از انجام تشریفات گمرکی مربوط است.
ج) ترخیصیه: سندی است که به‌ موجب آن شرکت حمل‌ و نقل (کریر و فورواردر) پس از احراز هویت، بلامانع بودن انجام تشریفات گمرکی توسط گیرنده کالا را به گمرک اعلام می‌نماید.