پیمان نصرت : شرح و تبیینی گذرا بر فرازهای زیارت آل یاسین

سعادت انسان در گرو توجه به حقیقت الهی خویش است که از او و به سوی اوست؛ «انا لله و انا الیه راجعون». طی کردن این مسیر، جز به برکت الطاف و عنایات الهی ممکن نخواهد بود. درک حضور و توجه به وساطت امام در جلب فیوضات الهی از سویی، و نگاه صحیح به نقش اصیل و واقعی امام در هدایت و تربیت انسان‌ها، به‌ویژه شیعیان از سوی دیگر، انسان را وامی‌دارد تا هر چه بهتر در صدد ارتباط با این منبع فیض الهی باشد و از تنها راه هدایت و سعادت خویش، یعنی امام، غفلت نورزد و خود را در مسیر نسیم‌ها و اشارات قدسی امام زمان خویش قرار دهد. در این میان نقش ارتباط معنوی و توسل به ساحت ایشان را نمی‌توان نادیده گرفت؛ لذا یکی از مهم‌ترین ابزارها برای ارتباط قلبی با امام زمان، «دعا» و «زیارت» است.
ائمه اطهار: در طول زندگی خویش، از تضرع و مناجات به درگاه الهی، بهره‌های فراوانی می‌بردند و در فرصت‌های مناسب، اقدام به آموزش ادعیه و مناجات‌هایی با مضامین عالی به شیعیان می‌کردند. و طبعا با توجه به ماهیت معرفتی و عاطفی شدید ادعیه و زیارات، که ناشی از اتصال فوق‌العاده روحی و معنوی بین زائر و مزور است، می‌توان از این منابع عظیم در جهت ایجاد ارتباط روحی با امام و تقویت عزم برای نصرت امام عصر، بهره های فراوانی برد.
«زیارت آل یاسین» یکی از بهترین زیاراتی است که زائر با مضامینی بلند و محتوایی عمیق، امام خویش را فرا خوانده و با او ارتباط برقرار می کند. او در این زیارت، با درک خاصی از جایگاه و منزلت امام و نقش ایشان در هدایت عالم، با ادبی خاص، به مناجات با امام زمان پرداخته و در پایان، پس از شاهد گرفتن امام بر عقاید حقه و بیان ملاک سعادت و ابراز تولی و تبری به محضر ایشان، آمادگی خویش را برای یاری امام در تمام ابعاد اعلام می‌کند.