امام مهدی (عج) و آینده زندگی

«داشتن تصویری مبهم و مجمل از رویدادهای آینده از نداشتنش بهتر است، و در بسیاری از موارد دقت و قطعیت بسیار، اصلا ضرورت ندارد». انسان میان گذشته و آینده و دیروز و فردا زندگی می‌کند و شخصیت و هستی او، به گذشته و آینده بستگی دارد؛ چنان که اگر از گذشته‌اش بریده شود یا از آن بی‌خبر باشد دچار کمبود می‌شود و نمی‌داند چگونه بوجود آمده و چگونه زندگی کرده است، زادگاهش کجاست و تاریخش چیست؟ همچنین اگر نسبت به آینده خود و همه همنوعان انسانی خود شناختی – اگر چه اندک- نداشته باشد و نداند که او و دیگر انسان‌ها به کدام راه می‌روند و چه سرنوشتی در انتظار آنان است، دچار سردرگمی و سرگردانی می‌شود.
گذشته شناسی با علم تاریخ است و آینده شناسی در پرتو پیش بینی‌های دینی روشن می‌شود و گهگاه آینده نگری‌های انسانی، سایه روشنی نسبت به آینده پدید می‌آورد. آینده شناسی‌های انسانی چون دلیل روشنی در دست ندارد احتمالی و فرضی است و چه بسیار که اینگونه پیش گوئیها نادرست از کار درآید.
امام علی:
بدانید که در فردا (حوادثی پدید می‌آید) و در آینده مسائلی رخ خواهد داد که برای شما نا آشنا و ناشناخته است...
اما آینده شناسی‌های دینی، که پیامبران و امامان آگاه و راستگو آن را پیشگویی کردند و با علم خدایی سخن گفتند، موجب آرامش فکر و اطمینان انسان می‌شود چون پیامبران و امامان بارها و بارها پیشگوئیهایی کردند و همه راست و درست درآمده است. از این رو، آنچه آنان درباره آینده می‌گویند حتمی است.