ام المومنین حضرت خدیجه (علیهاالسلام)

مبارزه در امور عقیدتی و سیاسی تنها به مردان ختم نمی‏شود، بلکه زنان هم بهره و نقش درخشانی دارند. آنان در بیشتر امور زندگی با مردان شریکند و در میدان مبارزه و کوبیدن کاخ ظلم و طغیان حتی در بدترین شرایط و بزرگ‏ترین محنت‏ها و بلایا دوش به دوش مردان، فداکاری‏ها و قهرمانی‏ها از خود بروز داده‏اند که مردان از اجرای آن فرو مانده‏ اند.
تاریخ از مواضع برخی بانوانی که در دربار حکومت بوده ‏اند با فخر و مباهات یاد کرده است؛ آنانی که سرکشان را کوبیده و در برابر ستم ایستادگی کرده ‏اند؛ برخی مولفان فعالیت‏های سیاسی و ارزش‏های علمی آنان را تالیف کرده ‏اند؛ مانند بلاغات‏النساء و اعلام‏النساء و حورالعین و... . در واقع نادیده گرفتن و عدم تمجید مواضع قهرمانانه و جاودانه زنان و بی ‏اهمیت نشان دادن آن، ظلم به آنان است و با ساده‏ ترین ارزش‏های اسلامی سازگار نیست.
ام المومنین خدیجه از مهم‏ترین اصول در برپایی اسلام و بناء ساختاری آن در زمان محنت و غربتش بوده است و نه از جهت بذل ثروت کلان او در نشر اسلام و تامین معاش مسلمانان بیچاره بلکه نقش مثبت او در کمک به پیامبر| از جمله کوشش‌های جدی او بود. در زمان تعرض فاحش سرکشان قریش و نادانان بر پیامبر|، دعای آن بانوی بزرگوار، او را تسکین می‏داد و در جان او شور زنان و مردان قومش و نشاط برمی ‏انگیخت و حضرت| را در ادامه دعوتش و انجام رسالت پروردگارش تشویق می‏کرد.
در حالی که او را مسخره و استهزاء می‌کردند و او را برای ازدواج با پیامبر| و کمک به دعوت و یاری رساندن او سبک می‏شمردند، اما او توجهی نداشت و چون کوه استوار بود و از تصمیم خود در کمک به اسلام و پیامبر| سستی نشان نمی‏داد.
ام المومنین خدیجه به اسلام گروید و به ارزش‏ها و اهداف آن از روی فهم و فکر و آگاهی کامل ایمان آورد و اولین کسی که ندای آسمانی را پاسخ داد و به دینش بزرگ‏ترین اخلاص را داشت، آن بانو بود.