رساله دانشجویی (پرسش ها و پاسخ های دانشجویی)

معرفی کوتاه:
انسان از زمانی که از بهشت به خاکدان دنیا هبوط نموده، بسان تشنه‌ای جویای آب، پیوسته گمگشته‌ی خویش را می‌طلبد و هماره بازگشت بهجوار قرب الهی و زادگاه اصلی خویش را می‌طلبد و این ندای ملکوتی از حنجره‌ی فطرت او برمی‌خیزد که:
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم
ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سرکویش پر و بالی بزنم
اما به فرموده‌ی حضرت حق، رسیدن به این مقصد شریف جز از شاهراه پر برکت «عبادت و بندگی» حاصل نخواهد شد، هر مسیری غیر از آن کج راهه و موجب انحراف است و چون مورد تایید خداوند نیست نه مجوجب سعادت که مایه‌ی شقاوت خواهد بود. بندگی درگاه دوست نیز رسم و رسومی دارد و عبادت در آستانه‌ی یار آداب و شرایطی می‌طلبد که باید هم از او آموخت و پیامبر اعظم و اهل‌بیت طاهرین ایشان آموزگاران راستین این رسم بندگی و تنها استادان این ادب عبودیتند که در زمان حضور امامان تحت هر شرایطی، این شیوه‌ی نجات بخش را به جویندگان مسیر قرب دوست آموختند.