نرگسستان (ترجمه منظوم رامایانا)

منظومۀ نرگسستان، داستان منظوم حماسۀ مشهور و بنام سرزمین هند، به نام رامایاناست که چندرمن کایته، آن را در 1104- 1105ق. به فارسی سروده و به ‌اورنگ‌زیب پادشاه (1068-1118ق./ 1656-1707میلادی) پیشکش شده است. ناظم، در آغاز کتاب با استعانت از نام و یاد خداوند، به بیان اوصاف ذاتی و صفاتی خدا می­پردازد و از پروردگار عالمیان، با جلال و شکوه و عظمت یاد می کند و سپس از خویش و منظومۀ سروده شده و باعث و بانی این کار سخن می­گوید، و با عنایت به آنچه خود سروده، معلوم می شود که پیش از این نیز داستان رامایانا را به نثر در آورده بوده و حال به نظم آن پرداخته است.
سرایندۀ این منظومه:
چندرمن کایته، مدهپوری، متخلص به «‌بیدل» فرزند شری رام، است؛ اگرچه زمان تولد و مرگ وی در جایی نیامده، اما از آنجا که بنا به گفتۀ خود او، در هنگام سرودن این منظومه، شصت سال سن داشته است؛ چنانکه می گوید:
درین شصت سالی که من کرده­ ام ز ساقی خود فیض­ها برده­ ام(بیت: 4896)
و نرگسستان را به سال 1104 ه. سروده، می توان دریافت که وی حدود سال 1044 ه.ق. به دنیا آمده است.