جوهر جان

من:
همان کودکی که همیشه آرزوی لمس دست هایت را...
آغوش گرمت را .....
حتی یک لحظه بودنت را
با قطره قطره ی اشکش به آشفتگی خواب ها می برد
شب های بارانی، آنقدر بیدار می ماند
تا چشم همه ی حسن یوسف ها را تر کند
می خواهد از باغچه، تخم نگاهت را برویاند.
و هرگز به این فکر نکرده است
که جوانی مادر را ذره ذره، خاک می کند
منتظرت خواهم ماند...