لقمان حکیم

از بین 114 سوره قرآن مجید که هریک به مناسبت‌های مختلفی نام‌گذاری گردیده، سوره‌ای به نام "لقمان" است که درتواریخ به نام لقمان حکیم معروف است و حکیم بودن آن بزرگوار بسته به موهبتی است الهی که خداوند یک باره به وی کرامت فرمود و علت آن، راست‌گویی، ادای امانت، چشم‌پوشی از ناروا، دم فروبستن از بیهوده و عفت نگه داشتن در خوراک و در کل تقوا و پرهیزگاری است. لقمان از عموزادگان حضرت ابراهیم (ع)، غلامی سیاه‌چهره از اهالی حبشه بود با دلی مالامال از یقین و باور به خدای متعال که متحمل زحمت بسیاری در ارشاد خلق می‌شد. وی در نصایح خود از لزوم تقوای الهی و ستیز با نفس، صبر بر مصائب، پرهیز از شرک به خداوند، بر پا داشتن نماز، امر به معروف و نهی از منکر و... سخن می‌گوید. نگارنده در کتاب حاضر به منظور آشنایی مخاطبان با شخصیت لقمان حکیم و نصایح او به معرفی این شخصیت فرزانه از دیدگاه منابع اسلامی نظیر تفسیر نمونه، تفسیر المیزان، قصص قرآن هم‌چنین فرهنگ دهخدا و منابع دیگر پرداخته است. کتاب، حاصل بهره‌گیری نگارنده از کلاس‌های اخلاق و تفسیر قرآن کریم «محمد پیراینده» معاون فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی است.