تاریخ فرهنگی قبیله لعنت (6) : شوالیه های معبد و بنیان های فراماسونری

استاد اسماعیل شفیعی سروستانی در جلد ششم از تاریخ فرهنگی قبیلۀ لعنت درباره «شوالیه‌های معبد و بنیان‌های فراماسونری» سخن می‌گوید.
آن‌چه از مجامع مخفی به صورت عام و فراماسونری به صورت خاص می‌شناسیم، چه در بنیادهای فکری و چه در صورت‌های تشکیلاتی، حاصل سیر تطور مجامع ابتدایی در تاریخ تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اروپا است. بدین سبب، ارائه تعریفی جامع از موقعیت و عملکرد این مجامع و موضع‌گیری در برابر آنها، مشروط به شناسایی این سیر تحول تاریخی و فرهنگی است.
اهمیت و ضرورت شناسایی مبانی و مبادی نظری این جریان راز آلود و مخفی، معطوف به اهمیت و ضرورت شناسایی پایه‌های فکری و فلسفی بنیان‌گذاران تاریخ غربی است. امری که همواره از نظرگاه منتقدان حوزه فرهنگی و تمدنی مدرن پوشیده مانده‌است.
این شناسایی که به نحوی، به انجام مطالعات جامع فرهنگی مدد می‌رساند، ساکنان سرزمین‌های اسلامی را در مطالعۀ غایت این تاریخ و وضع‌گیری خاصش در برابر مومنان و مستضعفان کمک می‌کند و این امکان را فراهم می‌آورد تا روح و باطن این حوزۀ فرهنگی و تمدنی را دریابند و دربارۀ وضع خود اندیشه کنند.
این اثر در کنار دیگر جلدهای مجموعۀ «تاریخ فرهنگی قبیلۀ لعنت»، فصلی دیگر از حیات مذبوحانۀ فرزندخواندگان ابلیس ملعون را بازگو می‌کند.
بریده کوتاهی از کتاب:
رنسانس که به عنوان دورۀ تجدید حیات فرهنگی و ادبی، شناخته می‌شود با احیاء و جایگزینی حیات فکری، فلسفی و ادبیات یونانی و رومی، به تولد عصری شرک‌آلود مدد رساند. از این زمان، نه تنها غرب رویکری صرفا دنیوی (و مبتنی بر نگرش یونانی رومی) به عالم و آدم ساخت؛ بلکه در صورت زندگی نیز تشبیه به آنان یافت و جامۀ ظاهری اهل دیانت مسیحی را نیز از تن به‌در آورد.
در اولین سال‌های قرن هجدهم میلادی و پس از گذشت دو قرن از تولد جریان‌های اعتراضی و اعتزالی و قوام یافتن نهضت‌های اومانیستی، در گسترۀ تفکر انسان‌مدارانه و سر فرود آوردن انسان غربی بر آستان سکولاریسم (دنیوی‌گری)، همۀ مقدمات برای ابتنای فرهنگ و تمدن عصر مدرن فراهم آمد.