دعا یکی از برنامه‌های حیات‌بخش اسلام در حوزه تربیتی است که روح و جسم آدمی را در مسیر تعالی، رشد و بالندگی قرار داده، دردها را شفا و دل آدمی را آرامش می‌بخشد، ارتباط بنده با خدا را با حالت تضرع و در نهایت خشوع برقرار می‌کند، وصفی که انسان خود را ناچیز می‌پندارد و در انتظار لطف آن حبیب، کریم و رحیم است می‌دهد؛ در خصوص جایگاه دعا همان بس که خداوند تبارک و تعالی آن‌را مورد توجه خود قرار داده و در قالب داستان‌های انبیاء بیان کرده است. پیامبر اسلام نیز دعا را «مغز عبادت» خوانده است.
از جمله این دعا‌ها مناجات «شعبانیه» است که یکی از پرمغزترین دعاها و مناجات‌ها به شمار آمده، و عالمان و عارفان هریک به نوعی آن را معرفی کرده‌اند؛ به نظر می‌رسد در میان تفاسیر و تعاریف موجود درباره این مناجات، تفسیر و تعریف عارف سالک حضرت امام خمینی باشد که فرموده است:
مناجات «شعبانیه» را خواندید؟ بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجات‌هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می‌رساند. آن کسی که این مناجات را گفته و همه ائمه هم به حسب روایت آن‌طور خواندند، این‌ها آن‌هایی بودند که وارسته از همه چیز بودند، مع ذلک آن‌طور مناجات می‌کردند.
مرتبط با این کتاب

نظرات کاربران
هنوز نظری برای این کتاب ثبت نشده است.