شهریار

معرفی کوتاه:
امروزه رزم آرایان ،بازرگانان و سیاست مداران به "شهریار" همچون کتاب مقدس سیاست واقع گرایانه و به عنوان راهنمای نهایی برای به دست آوردن و حفظ قدرت در این جهان خطرناک می نگرند. کتاب حاضر، که تلفیق دقیقی از سوابق شخصی و راهنمایی‌های مختلف است، شبیه کتاب‌های امروزی خودیاری به نظر می‌رسد. همان‌گونه که آشکار است ماهیت غرب مدرن با «ماکیاولی» و اثر مشهورش «شهریار» آغاز و بر پایه و اساسی که وی می‌گذارد بنا می‌شود؛ پایه و اساسی که به‌طور خلاصه با شعار «هدف وسیله را توجیه می‌کند» شناخته شده است. او این کتاب را هنگامی نوشت که از کار اخراج و به مزرعه خانوادگی در خارج از فلورانس تبعید شده بود؛ و همین کتاب بود که لقب «پدر سیاست مدرن» را برایش به ارمغان آورد. هنگاهی که کشورهای به تصرف درآمده دارای زبان­ها، آداب و رسوم و قوانین متفاوتی باشند مشکلاتی بروز خواهد کرد و حفظ آن‌ها نیازمند پادشاهی خردمند و خوش اقبال است. موثرترین راه این است که پادشاه در همان منطقه تحت سلطه خویش اقامت کند. این عمل موفقیت او را امن­تر و پایدارترمی سازد یعنی همان کاری که ترک­ها در یونان کردند. پادشاه ترک علاوه بر اقدامات موثر دیگری که به عمل آورد، در صورتی که در یونان اقامت نمی­کرد حفظ آن کشور امکان­پذیر نبود. وقتی شخص پادشاه در کشوری که به تصرف درآورده حضور داشته باشد می­تواند هرگونه مشکلی را از همان آغاز مشاهده و در حل آن سریع عمل کند. اما در صورت غیبت او، تا شورش ‌ها ‌جدی نشود بی‌­اطلاع خواهد ماند و زمانی مطلع می­شود که دیگر خیلی دیر شده است. علاوه بر این، حضور پادشاه باعث جلوگیری از غارت ماموران شده و مردم منطقه از اینکه به پادشاه دسترسی دارند خشنود خواهند بود؛ اقامت پادشاه در منطقه تازه تصرف شده موجب محبوبیت بیشتر او نیز خواهد شد.در چنین مواردی اگر پادشاه بخواهد از او بیشتر می­ترسند. در صورت حضور پادشاه در منطقه تصرف شده کمتر کسی به فکر حمله و تسخیر آن می­افتد. در نتیجه آن سرزمین را به آسانی از دست نخواهد داد.
توضیحات:
«شهریار»، نوشته‌ی نیکولو ماکیاولی(1527-1469) فیلسوف سیاسی ایتالیایی است.
نیکلا ماکیاولی که بنیاد نظریه‌ی خود را پیرامون روش و هدف در سیاست قرار داده، در مهمترین کتاب خود شهریار، هدف عمل سیاسی را دست‌یابی به قدرت می‌داند و بنابراین، آن را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمی‌داند و در نتیجه به کار بردن هر وسیله‌ای را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز می‌شمارد و بدین‌گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا می‌داند.
ماکیاولی معتقد است، زمامدار اگر بخواهد باقی بماند و موفق باشد نباید از شرارت و اعمال خشونت‌آمیز بترسد. زیرا بدون شرارت، حفظ دولت ممکن نیست. حکومت برای نیل به قدرت، ازدیاد و حفظ و بقای آن مجاز است به هر عملی از قبیل کشتار، خیانت، ترور، تقلب و... دست بزند و هرگونه شیوه‌ای حتی منافی اخلاق و شرف و عدالت را برای رسیدن به هدفش روا می‌دارد. این مکتب بر این باور است که رجال سیاسی باید کاملا واقع‌بین و مادی و جدی باشند. آنگونه سختگیر باشند که اگر تکالیف دینی، اخلاقی و احساسات سد راه آنان شود؛ از آن‌ها صرف نظر کرده و هدفی جز رسیدن به مقصود نداشته باشند. وی اساس اخلاقیات را واژگون کرد. یگانه شعار سیاسی او این بود که شاه فوق تمام قیود و الزامات مردم عادی است. هرچند ماکیاولیسم در اصطلاح سیاسی به معنای قربانی نمودن ارزش‌های اخلاقی و انسانی برای رسیدن به مقاصد سیاسی است، اما ماکیاولی نظریه‌ی خود را در دوران آشوب‌های اجتماعی و سیاسی ایتالیا عنوان کرده است. او نظریه‌ی خود را راهی برای ایجاد ثبات، آرامش و امنیت در کشور می‌داند.