دیوان منسوب به امام حسین (ع)

آنان را که دوست داشتم از این جهان رخت بربسته اند. اینک من هستم و کسانی
که دوستشان ندارم.
در میان مردمی زندگی می کنم که پشت سرم ناسزا می گویند اما من از آنان به
بدی یاد نمی کنم.
آنکه با تمام توانایی نابودی مرا آرزو می کند، من برای راهنمایی و هدایتش
امر به معروف می کنم.
با کینه و خشم به زخم زبان پناه می برد، آن چیزی که من هرگز به سوی آن نمی روم.
او حشرات نیش زننده را در اطراف من می بیند که طنین افکنده اند، اما به
دفع آن ها نمی پردازد.
هرگاه که آتش کینه، رو به خاموشی رود، آتش بیاران معرکه آتش کینه را شعله
ورتر می کنند.
آیا خرد و اندیشه ی خود را به کار نمی اندازند؟ آیا عقل به سرش نیامده
است؟ آیا نمی نگرد که اعمال او و عواقب شدت عملش دامنگیر خود او می شود؟
***

امام حسین (ع) کسی است که جز درباره ی نحوه ی شهادت، اطلاعلات چندانی از
ایشان نداریم. در حالی که سراسر زندگی این امام همام، سرشار از درسها و
نکته های نابی است که شاید به اندازه ی شهادت ایشان، در زندگی تک تک ما
راه گشا باشد.

کتاب «دیوان امام حسین (ع)» کتابی است که برای آشنایی با امام حسین (ع)
از کلمات خود آن حضرت بهره برده است.
فصل اول کتاب، احادیث نبوی درباره ی امام حسین (ع) آمده است و پس از
توضیح مختصری از زندگی امام در فصل دوم، در فصل سوم به سخنان گهربار امام
پرداخته شده است.
فصل آخر این کتاب، شامل اشعار منتسب به امام حسین (ع) است که نمونه ای از
آن را در بخش بالا آوردیم.
این اشعار توسط «امیر هوشنگ دانایی» ترجمه شده است.