توهم عزیز

معرفی کوتاه:کتابچه حاضر،‌ از مجموعه داستان‌های مدرن کلاسیک، دربردارنده داستانی از «سر کینگزلی آمیس»، شاعر، منتقد، نویسنده و معلم اهل انگلستان است. او در مجموع، بیست رمان، شش جلد دیوان شعر و تعداد زیادی داستان کوتاه و نمایش‌نامه رادیویی و تلویزیونی نوشت. داستان بلند حاضر جامعه‌ای را توصیف می‌کند که حتی یک شاعر برجسته نیز ناگزیر است سال‌ها میل باطنی خود را مکتوم نگاه دارد و صرفا زمانی که به آزادی واقعی می‌رسد، واقعیت‌ها را با صراحت برای هوادارانش شرح می‌دهد. این داستان با آن‌که از زبان طنز آمیس بی‌بهره نیست، اما سبک انتقادی آن نمود و ظهور بیش‌تری دارد و بستری را که نویسنده خود نیز در طول حیاتش تجربه کرده را به باد استهزا و انتقاد می‌گیرد.

درباره کتاب
سر کینگزلی آمیش شاعر، نویسنده، منتقد و معلم اهل انگلستان بود او بیست رمان، شش جلد دیوان شعر و تعداد زیادی داستان کوتاه و نمایشنامه رادیویی و تلویزیونی نوشت. به قول زندگی نامه نویس انگلیسی، زاچلی لیدر آمیس طنزپردازترین نویسنده انگلیسی زبان نیمه دوم قرن بیستم بود. در سال 2008 روزنماه تایمز او را جزو 50 نویسنده برتر انگلیسی زبان معرفی کرد. داستان کوتاه حاضر با آنکه از زبان طنز آمیز بی بهره نیست اما سبک انتقادی آن نمود و ظهور بیشتری دارد و بستری را که خود نویسنده نیز در طول حیات خود تجربه کرده است را به باد استهزا و انتقاد می گیرد.

توضیحات
«توهم عزیز» نوشته کینگزلی آمیس(1995-1922)، نویسنده انگلیسی است. روزنامه‌ی تایمز در سال 2008 او را جزو پنجاه نویسنده‌ برتر انگلیسی‌زبان معرفی کرد.
او در این کتاب به نقد ساختار اجتماعی حاکم می‌پردازد. کینگزلی، جامعه‌ای را توصیف می‌کند که هیچ‌کس، حتا یک شاعر برجسته نیز ناگزیر است سال‌ها میل باطنی خود را مکتوم نگاه دارد و صرفا زمانی که به آزادی واقعی می‌رسد، واقعیت‌ها را با صراحت برای هواداران‌اش شرح می‌دهد.
در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:
«شعر برای تمام بعدازظهر در ذهن سو باقی ماند و به‌تدریج کم رنگ‌تر شد و بعد، هم به‌عنوان شعر و هم به‌عنوان ملقمه‌یی از چیزهای کم‌تر قابل تعریف درآمد: یک تکه از الهامی شخصی که ممکن است در هرجایی بین سرگذشت‌نامه‌یی کوتاه، اما عمیق هبوط کند و به‌عنوان یک حالت از دست‌رفته ثبت شود. سو، فردا صبح به ناچار آن را تایپ کرد و خودش را مجبور کرد تا آن‌را با دید بهتری نسبت به آن‌چه که قبلا به خودش قبولانده بود و شعرهای پاتر را می‌خوانده، بخواند.
احتمالا این آشنایی بود که موضوع را برای او دردسرساز می‌کرد و این در عوض دلیل دل‌پذیری برای موفقیت پاتر با منتقدین و عموم مردم بود؛ او به روشی می‌نوشت که مدرن به‌نظر می‌آمد یا به دور بعد جورجیایی تعلق داشت، اما با مقداری تلاش می‌شد آن را به چیز سنتی بی‌ضرری یا حتا رمانتیک تاویل کرد، و رضایت شخصی خواننده در روش پاتر از طریق ابهام واضح و آشکار، می‌تواند به علاقه به شاعر و شعر به آسانی تغییر شکل دهد.»