شماره 215

در برخى از مطالعات اجرایى و جریا نهاى معاصر تئاتر به عنوان مثال در نظریات اریکا فریشر لیشه و برخى از دیگر تئور ىهاى تئاتر، اجراتنها فرآیندى از پیش تمرین شده براى صحنه نیست؛ هر چند پدیده اجرا به روى صحنه آوردن نامیده م ىشود که در فرانسه به آن میزانسن و در آلمان به آن اینسوزیونگ م ىگویند. مفهوم اجرا به اتفاقات یا اید هاى در تئاتر گفته م ىشود که بر روى صحنه شکل نمى گیرد، بلکه از دل صحنه به عنوان عینیتى ثابت و پایدار، پرانرژى، احساسى، ذهنى و روحى که بین تماشاگران و بازیگران در تبادل است، به وجود می آید. هیچ عنصر هنرى بهغیر از یک سرى اتفاقات گذرا، روان، قابل تغییر وحساس به حس هاى فیزیکى و دیگر حس ها در اجرا وجود ندارد. اجرا درست در همان لحظ هاى که به پایان مى رسد، ناپدید مى شود و تنها ردپایى از حضور گذشت هاش برجاى م ىماند. از دیدگاه علمى، تماشاگر فقط کسى نیست که اجرا را می بیند، بلکه به نوعى مى تواند همکار نویسنده نیز باشد.