آداب شوخی کردن

کمتر جامعه و ملتی را م یتوان یافت که در ارتباطات
مردم، چیزی به نام «شوخی » وجود نداشته باشد. لازمه
زندگی اجتماعی و داشتن ارتبا طهای سالم و فر حبخش،
مزاح است. از طرفی بنابر آموز ههای سبک زندگی
اسلامی، زندگی اگر در بستر جها نبینی توحیدی (عقل
و شرع) نباشد، پوچ است. عل فهای هرز پوچی و
بدبینی و افسردگی در مرداب ب یهدفی و پو چانگاری
م یروید. امروزه باشگا ههای خنده زیادی در سراسر
جهان برای رفع افسردگی و ایجاد نشاط تاسیس م یشود
این مراکز اگر منهای جها نبینی توحیدی باشد از مواد
مخدر مخر بتر است. روزمرگی و ه مچنین استر سها
و فشارهای روحی یکی از عوامل خستگی روح و روان
آدمی است. ای نجاست که مزاح و شوخی جایگاه خود
را مشخص م یکند. جایگاه مزاح و خنده در دین یک
جایگاه ادبی و اخلاقی است. به این معنا که شوخی نیز
مرزها و حدود خاص خودش را دارد.
طنز و شو خطبعی، نقش بازی کردن، تخریب و تحقیر خود و
دیگران، تظاهر و یک کار تصنعی برای جلب افراد یا کسب
نان نیست. عزت و آبروی انسان مومن از کعبه هم بالاتر
است، نه خود و نه دیگران حقی ندارند آن را تخریب کنند.
لودگی با مقام انسان که جانشین خداوند است ه مخوانی
ندارد.